this is not the end of the world

etten bir duvar olmamıza gerek yok. ağlamak da, kanamak da, gülmek de içimizde var. bu hisleri ne kadar doğru çıkarabiliyorsak işte. kaçırdığımız onca şey varken oturup küsmeye, bu yaşam denen oyuna devam etmemeye gerek yok. yaşam son hızıyla yetişemeyeceğimiz bir şekilde akmaya devam ediyor. yaşadığımız anları gerçekten fark etmek; geçmişe, geleceğe takıntılı halde kalmamak gerek. her kötü hissin, anın ya da her iyi hissin, iyi bir anın bir önemi var. bunları kaçırmamak ve o anları dibine kadar yaşamak bizim elimizde. her adımımız bize bir şeyler ekliyor, lütfen bu adımları önümüze ya da arkamıza bakarak değil,ayaklarımızla neleri ezdiğimizi, nelerin üstünden geçtiğimizi görerek atalım. hayat belki bok bir halde ama "bu dünyanın sonu değil".